Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Για ποιον λόγο θα επιδίωκε σήμερα ένας νέος κάτι αδιανόητο: να καταστρέψει τον Παρθενώνα; Γιατί να διαλέξει αυτόν και τι θα συνέβαινε αν η απόπειρα ήταν επιτυχημένη; Τι θα σήμαινε η απώλεια για την ταυτότητα των νεοελλήνων και την σχέση τους με την κλασική αρχαιότητα; Ο Παρθενώνας έχει ήδη γίνει στο παρελθόν «στόχος» καλλιτεχνών και συγγραφέων, όπως για παράδειγμα από τον Νικόλα Κάλας, τον Γιώργο Μακρή (link) και άλλους. Τι κοινό έχουν μεταξύ τους;

Ο ήρωας του βιβλίου δεν διαθέτει όνομα παρά μόνο δυο αρχικά: Χ.Κ. Παραμένει έφηβος. Μεγαλύτερος ίσως στα χρόνια, εντούτοις έφηβος. Του αρέσουν τα μεγάλα οράματα και εκστομίζει μεγαλόσχημες προτάσεις.

Ακολουθεί τα χνάρια μιας συσκοτισμένης μορφής που κρύβεται στις λιγότερο φωτεινές πτυχές της νεοελληνικής ιστορίας. Ενός σκιώδους ποιητή και φιλοσόφου που αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του αφήνοντας πίσω ένα κάλεσμα σχεδόν τρομαχτικό.

Ο Χ.Κ είναι κάπως επίμονος. Έχει ιδέες και ιδανικά. Έχει διαφορές με τον Παρθενώνα… και κάποια μέρα αποφασίζει να τις λύσει.

Περιεχόμενα
______________________________________________

1. Ένας πιθανός μονόλογος του δράστη Χ.Κ.

Όταν ξεκίνησα δεν είχα ιδέα για το πώς έπρεπε να προχωρήσω. Δεν είχα σχέδιο. Δεν είχα κάποιο ιδανικό. Η αφετηρία ήταν ένα παρορμητικό κύμα που έτυχε να με σπρώξει προς τα εκεί. Θα μπορούσε κάλλιστα να με είχε πετάξει οπουδήποτε.
Δεν υπήρξε πρώτη μέρα. Δεν υπήρξε συγκεκριμένη αρχή. Δεν αναγνωρίζω κάποιου είδους έμπνευση, ούτε ακολούθησα κάποια εμπρόθετη επιδίωξη. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα -ή μάλλον όχι- το πρώτο πράγμα που φαντάστηκα ξεκάθαρα, ζωντανά, ήταν οι συνέπειες. Μόνο αυτές. Ο αντίκτυπος στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων, στις πρώτες λέξεις των εκφωνητών, στις πρώτες εικόνες των δελτίων. Οι συνέπειες... Η πράξη που αιωρείται πάνω από την πόλη, σταλμένη με ωστικά κύματα πάνω από τις γειτονιές και τις λεωφόρους. Αναρτημένη στην οροφή της πόλης. Καρφωμένη στα σύννεφα. Η πράξη που έγινε είδηση. Η πράξη στο στόμα όλων. Η πράξη που βρίσκεται κάθε στιγμή παντού. Η πράξη που έγινε κτήμα μας. Η ηδονή που προσφέρεται από την κρυφή αναγνώρισή της.

[...]

2. Μαρτυρίες της ίδιας μέρας

«Μένει μόνος και δεν τον βλέπουμε συχνά. Δεν κυκλοφορεί όπως όλος ο κόσμος. Σπανίως μιλά, και τότε μόνο τα απολύτως απαραίτητα και με τα μάτια κατεβασμένα. Δεν ξέρουμε το όνομά του». Ζ.Φ. 18:30

«Ο άνθρωπος που ζητάτε δεν υπάρχει». Β.Δ. 10:10

«Πρόκειται για ευαίσθητο άτομο με υψηλή νοημοσύνη. Δεν είναι πολύ κοινωνικός, μα είμαι σίγουρος πως είναι πολύ έξυπνος. Θα τον εμπιστευόμουν απόλυτα. Μοιάζει να ξέρει να ζυγίζει τους ανθρώπους». Χ.Σ. 20:27

[...]

3. Η Είδηση
Είναι ορφανεμένη η κορυφή της πόλης. Απλοί άνθρωποι εξακολουθούν να συρρέουν εκεί, ενώ δεν λείπουν και οι δικαιολογημένες εκδηλώσεις οργής. Η φήμη που είχε κυκλοφορήσει διαψεύδοντας την καταστροφή έχει πια ξεχαστεί...

[...]

4. Ευρήματα

Η παρακάτω προκήρυξη, φωτοτυπημένη από σελίδα βιβλίου, βρέθηκε κατόπιν έρευνας στο διαμέρισμα του δράστη Χ.Κ.

[...]
5. Περί της προκήρυξης του Γιώργου Β. Μακρή

"Ξαφνικά ο Μακρής αλλάζει. Γίνεται δύσπιστος. Μιλάει για σκευωρία που έχει χαλκευτεί εναντίον του. Γίνεται σκυθρωπός. Παραμελεί τελείως τον εαυτό του. Το ’66 κάνει δύο απόπειρες αυτοκτονίας. Τον Μάρτη του ’67 άλλη μια. Κλείνεται σε νευρολογική κλινική. Βγαίνει τον Μάη του ’67 με φαινομενική βελτίωση της υγείας του. Η πνευματική διαύγεια έχει όμως διαταραχθεί".

[...]

6. Σύντομη εξομολόγηση ενός φύλακα
Τι να πω; Τα ’χω χαμένα. Τόσα χρόνια... Ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που τον έβλεπε κάθε πρωί. Ερχόμουν πάντα πριν ξημερώσει για τα καλά, έλεγχα όλες τις πόρτες και άνοιγα το Δελτίο Επισκεπτών. Κάθε μέρα περνούσαν κάμποσοι επισκέπτες. Ήταν καλοκαίρι, κατακλυσμένος ο τόπος από ανθρώπους. Κόσμος που όλο ανέβαινε, διαρκώς, χωρίς σταματημό.

[...]

           7. Κατάσταση προσώπων στα οποία αναφέρθηκε ο δράστης Χ.Κ.
           [...]
            8. Αντικειμενικά πειστήρια
           [...]
            9. Η ευρεθείσα φωτογραφία

           10. «…λεπτή σαν γιαπωνέζικο ρυζόχαρτο»
           [...]
           11. Καταδίκη και ποινή

           Σκοτάδι. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα ξεκινά η εγγραφή. Ένας νεαρός άντρας κάθεται αναπαυτικά σε μια λευκή συρμάτινη πολυθρόνα κήπου. Σε ανοιχτό χώρο. Πίσω του υπάρχουν φυτά. Η εικόνα «ανοίγεται» στον φυσικό κόσμο. Κρατάει στα χέρια ένα ποτήρι με νερό. Ξεκινά κοιτώντας τον αόρατο συνομιλητή του στα αριστερά της οθόνης. Καδράρισμα μπούστο, όπως στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις.
           [...]
           12. Επιμύθιο
           [...]
           Επίλογος
           «Η βεβήλωση του αβεβήλωτου είναι το πολιτικό καθήκον της γενιάς που έρχεται»
           [Τζόρτζιο Αγκάμπεν, Βεβηλώσεις]

ΤΕΛΟΣ